Internationale School Eindhoven (Campus ISE)

Het project voor de Internationale School in Eindhoven begon met een stedenbouwkundige beperking. Tussen de gebouwen van de voormalige kazerne uit 1939, een rijksmonument, mochten geen connecties gebouwd worden, zo stond in het cultuurhistorische advies van Crimson. Diederendirrix heeft die restrictie om weten te zetten in een kwaliteit, aldus de jury. Met hun vindingrijke plan voor een ondergronds ‘tunnelstelsel,’ dat de bestaande gebouwen en een aantal nieuwe paviljoens met elkaar verbindt, is het complex niet alleen een geheel geworden, maar bleef ook de buitenruimte gespaard. Waardoor de school, prachtig gelegen in het bos, nu beschikt over een heuse campus. Juist die overvloed aan speelruimte maakt de Internationale school zo aantrekkelijk en dynamisch. Er zat een risico aan dit plan, zo realiseert de jury zich; de ondergrondse infrastructuur had makkelijk naargeestig kunnen worden. Het tegendeel is het geval: door hun ruime maat zijn de gangen meer dan verkeersruimten; ze worden volop gebruikt door de leerlingen. Opvallend is verder hoe licht de ruimtes zijn, dankzij een groot aantal daklichten, die op het maaiveld gebruikt kunnen worden als zitbanken. De glazen overkapping van de mediatheek, omringd met een hek, vindt de jury minder geslaagd. Over de nieuwe architectuur is de jury wel te spreken. De goudkleurige paviljoens staan goed in het landschap, terwijl het geanodiseerde aluminium ook de ingrepen in de bestaande gebouwen inzichtelijk maakt. Veel aandacht is uitgegaan naar details, zoals de voorgevel waarin de vlaggen verwerkt zijn die de 36 nationaliteiten op deze school vertegenwoordigen. Dit project laat volgens de jury zien dat je als architect ook binnen een DBFMO-contract (Design-Build-Finance-Maintain-Operate) en met een beperkt scholenbouwbudget iets bijzonders kunt maken.